Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Το καλύτερο φάρμακο...

Η ώρα είναι 1 το βράδυ... Θολωμένος απο την κούραση της ημέρας, προσπαθώ να σκεφτώ κάτι που θα με χαλαρώσει λίγο...Σκέφτομαι την αυριανή μέρα...Θα είναι το πρώτο κυνήγι για φέτος....Αυτό ήταν-σκέφτηκα-τώρα είναι που δεν πρόκειται να με πάρει ο ύπνος.Νιώθω οτι δεν περνάει η ώρα ωσπου να φτάσει 6 για να φύγω προς τα αγαπημένα μου κυνηγοτόπια, με τις τόσες αξέχαστες αναμνήσεις.Μόνο και μόνο η σκέψη ότι θα ξαναβρώ τα μονοπάτια που εγω και ο αδερφός μου χαράξαμε στις πυκνούρες, στην προσπάθεια μας να ξεπετάξουμε καμμιά μπεκάτσα, μόνο και μόνο η αγωνία να αντικρύσω ξανά τα "κρυμμένα" τοπία του χωριού, να ακούσω τα κοτσύφια, τις τσίχλες και τα μικρόπουλα, ακόμη και η αγωνία να τα βρώ όπως τα άφησα, δε μπορούσαν να θέσουν τον οργανισμό μου σε αναστολή, παρά σε υπερένταση.Αν συνεχίσω έτσι, αύριο δε θα μπορέσω ούτε να φτάσω μέχρι το χωριό απο την κούραση...

Τελικά,έγινε όπως το φανταζόμουν!Συνολικά μπόρεσα και κοιμήθηκα για μισή-μια ώρα και το ξυπνητήρι χτυπάει.Δεν έχω κοιμηθεί σχεδόν καθόλου και νίωθω σα να έχω κοιμηθεί μέρες ολόκληρες.Ξημερώνει η μέρα που περίμενα τόσους μήνες,δε θα την αφήσω έτσι...Ετοιμάζω γρήγορα-γρήγορα τα πράγματα (ψέμματα!-τα πράγματα ήταν ήδη έτοιμα απο την προηγούμενη μέρα!!) και μπαίνω στο αμάξι.Η πρόβλεψη για τον καιρό ήταν βοριαδάκι με λιακάδα, ότι καλύτερο για κυνήγι στα μέρη μου.Η θερμοκρασία στην πόλη στους 7 βαθμούς και όλα δείχνουν πως θα κάνω ενα ωραίο κυνήγι,αν και μόνος μου....

Μετά από 20 λεπτά οδήγησης, με το απαραίτητο καφεδάκι και με χαλαρή μουσική, φτάνω στο Καλπάκι. Δε μπορώ αν εξηγήσω γιατί, αλλά όποτε φτάνω στο Καλπάκι, αλλάζει τελείως ο τόπος και ο χρόνος.... Έτσι, μετά απο άλλα 20 λεπτά, φτάνω στην Μπαϊτονιά.Η θερμοκρασία στους 3 βαθμούς.Εκείνη αμέσως τη στιγμή,σκέφτηκα : Ακόμη και το κρύο είναι εδώ πλεόν. Όλα γύρω μου σα να περίμεναν εμένα.Δένω το δίκαννο, ετοιμάζω τα φυσίγγια και αμέσως κατεβαίνω προς τα κάτω...



Το περπάτημα συνεχίστηκε για πολλή ωρα.Κουράστηκα, ενώ πέρυσι δεν είχα κουραστεί τόσο...Είναι βέβαια και η πρώτη φορά μετά απο μήνες απραξίας και έτσι μπορώ προς το παρόν να με δικαιολογήσω.Τα πουλιά λοιπόν ήταν όλα εκεί,πιο πολλά απ'όσα περίμενα και όλα ήταν στη θέση τους,όπως τα άφησα. Χωρίς να χάνω χρόνο, περπάτησα μέχρι τις "Λιμνίτσες" και γύρισα πίσω. Μαζί με εμένα γύρισαν και δυο κότσυφες και μία τσίχλα,η πρώτη της χρονιάς, οτι πρέπει για μεζεδάκι...



Έτσι, γύρισα στο χωριό, όπου κάθησα να καθαρίσω τα πουλιά και να χαλαρώσω στο μέρος που,με μαγικό τρόπο, καθαρίζει το κεφάλι μου απ'ολά εκείνα που με απασχολούν και με αγχώνουν...Έφαγα τα ρόδια που άντεξαν την κακοκαιρία της προηγούμενης μέρας και πήρα το δρόμο της επιστροφής...



Μπορεί να έκατσα ελάχιστα, αλλά ήταν ότι χρειαζόμουν. Πρίν ένιωθα άρρωστος, τώρα πήρα το "φαρμακό" μου και νίώθω "άλλος άνθρωπος"...

Το μόνο που θα ευχηθώ στον αδερφό και συνκυνηγό είναι να έχουμε μια καλή κυνηγετική χρονιά με υγεία και ωραίες αναμνήσεις...



Ραντεβού στα κυνηγοτόπια....

1 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αυτά είναι!!!!!;) D.G

Δημοσίευση σχολίου

Επικοινωνία

Στείλτε μας ιδέες για το blog...!!!!

Ονοματεπώνυμο:

Mail:

Mήνυμα: