Βρισκόμουν στην ανατολική πλευρά του Σώσινου και η θέα ήταν μοναδική : Μπορούσα απο εκεί να δώ τα Μαϊμούτσια,τις "Λιμνίτσες",την Αγιά Μαρίνα, μέχρι και τους λόφους της Βροντισμένης και της Βελλάς και τη χιονισμένη Γκαμήλα....
Χωρίς καν να καταλάβω, είχε φτάσει η ώρα του περάσματος και ήδη ακούγονταν τα πρώτα κοτσύφια που προσέγγιζαν το σημείο, αρκετά καχύποπτα νομίζω, λόγω των τουφεκιών των προηγούμενων ημερών. Έτσι λοιπόν, κάρφωσα το βλέμμα που στον ορίζοντα, έβαλα φυσίγγια στις θαλάμες και ετοιμάστηκα για τη αναμέτρηση με τους μαύρους φτερωτούς διαβόλους...... Ώσπου, μακριά στο βάθος, άρχισε να φαίνεται η αναμενόμενη σκιά, η οποία όλο και μεγάλωνε... Ένα πουλί ερχόταν στο καρτέρι μου.... Προσεκτική σκόπευση και μια γρήγορη πρώτη τουφεκιά χωρίς επιτυχία, αλλά η δεύτερη τουφεκιά ήταν και η φαρμακερή...
Το πέρασμα συνεχίστηκε για 15-20 λεπτά, οι τουφεκιές ήταν πολλές και η κάρπωση, προφανώς δυσανάλογη, αλλά ικανοποιητική... Για ακόμη μια φορά, τα πουλιά ήταν εκεί, και πως να μην ήταν άλλωστε, αφού η περιοχή εκεί είναι παράδεισος για το φτερωτό θήραμα.Μεγάλες εκτάσεις απο κέδρα και πουρνάρια, ικανά να φιλοξενήσουν τα πουλιά όταν το περιβάλλον είναι κρύο, πολλές φορές παγωμένο, αλλά και πολλά κισσάρια, για να τους παρέχουν την κατάλληλη τροφή. Όλα αυτά μαζί και βέβαια το πολύ νερό της περιοχής, πράγμα το οποίο φαίνεται και απο τα τοπονύμια των περιοχών ("Λιμνίτσες","Τα νερά","Πηγή της Ντριάπιστης"), συνθέτουν ένα οικοσύστημα ιδανικό για την επιβίωση και το ενδιαίτημα των φτερωτών μας φίλων...
Η ώρα ήταν περασμένη και έπρεπε να φύγω. Είχε σουρουπώσει για τα καλά, και ο δρόμος για την Παναγία μου φαινόταν αρκετά μακρύς... Μάζεψα λοιπόν και τα υπόλοιπα, φρέσκια φυσίγγια και πήρα το δρόμο της επιστροφής, κλείνοντας ραντεβού για την επόμενη φορά.....
Το πέρασμα συνεχίστηκε για 15-20 λεπτά, οι τουφεκιές ήταν πολλές και η κάρπωση, προφανώς δυσανάλογη, αλλά ικανοποιητική... Για ακόμη μια φορά, τα πουλιά ήταν εκεί, και πως να μην ήταν άλλωστε, αφού η περιοχή εκεί είναι παράδεισος για το φτερωτό θήραμα.Μεγάλες εκτάσεις απο κέδρα και πουρνάρια, ικανά να φιλοξενήσουν τα πουλιά όταν το περιβάλλον είναι κρύο, πολλές φορές παγωμένο, αλλά και πολλά κισσάρια, για να τους παρέχουν την κατάλληλη τροφή. Όλα αυτά μαζί και βέβαια το πολύ νερό της περιοχής, πράγμα το οποίο φαίνεται και απο τα τοπονύμια των περιοχών ("Λιμνίτσες","Τα νερά","Πηγή της Ντριάπιστης"), συνθέτουν ένα οικοσύστημα ιδανικό για την επιβίωση και το ενδιαίτημα των φτερωτών μας φίλων...
Η ώρα ήταν περασμένη και έπρεπε να φύγω. Είχε σουρουπώσει για τα καλά, και ο δρόμος για την Παναγία μου φαινόταν αρκετά μακρύς... Μάζεψα λοιπόν και τα υπόλοιπα, φρέσκια φυσίγγια και πήρα το δρόμο της επιστροφής, κλείνοντας ραντεβού για την επόμενη φορά.....
Υπάρχει διαθέσιμο και στο youtube με HD ανάλυση.
2 σχόλια:
ΘΩΜΑ, ΚΑΛΗ ΘΗΤΕΙΑ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ. ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΚΑΡΑΒΙΔΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΛΑΜΑ.
korufaio t video aderfe liakoooo...
pl wraio...
Δημοσίευση σχολίου